Skip to content
A B C Č Ć D Đ E F G H I J K L Lj M N Nj O P R S Š T U V Z Ž
A B C Č Ć D Đ E F G H I J K L Lj M N Nj O P R S Š T U V Z Ž

Porodica Vuković

Nijedan član porodice Vuković nije doživio oslobođenje. Otac porodice, Gojko Vuković, limar po zanimanju, bio je predratni komunista na čelu mostarske organizacije poslije Prvog svjetskog rata, od Vukovarskog kongresa KPJ 1920. do svoje smrti 1934. godine. Bio je član Centralnog komiteta KPJ, učesnik VI kongresa Kominterne 1928.g. Umro je 6. jula 1934. godine u Mostaru od posljedica pada sa krova jedne kuće na kojoj je obavljao limarske radove. Nakon Gojkove smrti njegova porodica — supruga Zlatka i djeca Mladen, Slobodan, Radojka i Rade nastavili su da aktivno učestvuju u revolucionarnom pokretu u Mostaru. U njihovoj se kući 31. jula 1941. godine održavao partijski sastanak, na koji je upala ustaška policija. Gojkova supruga Zlatka (1893—1941) je bacila bombu da bi stvorila odstupnicu učesnicima sastanka (događaj poznat kao “prva eksplozija u Mostaru”). Zlatka je uhapšena i istog dana streljana. Sin Slobodan je pobjegao u selo Rodoč, ali je istog dana bio uhapšen i sutradan 1. avgusta streljan sa Jusufom Čevrom, narodnim herojem. I ostala Gojkova djeca stradala su u toku NOR-a – najstariji sin Mladen poginuo je na Romaniji 1942; ćerka Radojka je zarobljena poslije Pete neprijateljske ofanzive i potom ubijena u logoru Jasenovac; najmlađi sin Rade je nastradao na Ivan-sedlu za vrijeme završnih borbi za oslobođenje.

29. novembra 1984, u okviru Muzeja Hercegovine otvorena je spomen-kuća Gojka Vukovića u kojoj je postavljena stalna izložba pod nazivom “Gojko Vuković, život i revolucionarni rad”.  U dvorištu je stajala bista Gojka Vukovića, koja je, po svjedočenju očevidaca, bačena u Neretvu za vrijeme posljednjeg rata. Na zidu kuće još stoji spomen-ploča. Ulica u kojoj se nalazi kuća nazvana je po Gojku Vukoviću.

Repertoar ansambla “Mostarske kiše” je uključivao pjesmu “Zlatka Vuković” posvećenu ovoj porodici (tekst: Mišo Marić, muzika: Josip Sliško). Pjesnik Svetislav Mandić, školski drug Slobodana Vukovića, posvetio je nekoliko stihova njemu i porodici:

“… kako stati pred lice onog drugog Slobodana,
lepog Zlatkinog sina
što je učio tehniku u Sarajevu.
Cela njegova kuća se iskopala,
pa više nema Vukovića u Donjoj mahali.”

Više o Vukovićima: https://partizansko.info/mostarski-revolucionar-gojko-vukovic-muz-zlatke-i-otac-cetvero-vukovica-poginulih-u-nob-u/