brošura “Partizanski spomenik u Mostaru” (1980.)
knjiga “Spomenica Mostara 1941-1945.”
drugi dokument ili dokaz o spomen-ploči (na pr. fotografija)
Ramiza R. FORIĆ
RAMIZA (REDŽEPA) FORIĆ, rođena 1924. u Nevesinju, radnica Duhanske stanice u Mostaru. U Bataljonu od početka 1942, bolničarka, član SKOJ-a. U vrijeme četničkog puča juna 1942. zbog iscrpljenosti vraćena s Crnog polja u Mostar. Zarobljena od oružnika NDH u Bijelom polju kod Mostara, internirana u logor Mamula (Prevlaka). Po jednoj kratkoj biografiji, oslabljenog zdravlja jer je premlaćena, i puštena iz logora nakon što joj se stranje pogoršalo. Umrla u Mostaru 1943.
Enver Ćemalović se prisjećao:
„Štab Bataljona, 17. juna izjutra, odlučuje da u Mostar uputi i drugu grupu, u kojoj su bili: RAMIZA FORIĆ, HAJRUDIN JAKIROVIĆ HUTKA, MARTIN RAGUZ, SALKO SELIMOVIĆ i HUSO TRBONJA. Grupa je krenula preko vrleti Prenja i cijelu noć marševala, da bi se izjutra spustila u Bijelo polje. Naišli su na zasjedu ustaške milicije, koja je na njih otvorila puščanu vatru iz neposredne blizine i ranila Jakirovića, Raguža i Trbonju. Ustaše su zarobile i kundacima tukle cijelu grupu, a Ramizu čak do te mjere da su je Italijani, nakon internacije, bolesnu pustili kući. Umrla je nakon nekoliko mjeseci. Svezane žicom zarobljene su doveli pred jednu kuću, gdje ih je iskupljena svjetina pljuvala. Italijani su logorovali u blizini i, čuvši pucnjavu, došli su kamionom, preuzeli pohvatane i odvezli ih u Sjeverni logor.“
Mahmud Konjhodžić je ostavio slijedeći kratki osvrt o Ramizinoj pogibiji:
„Mlada djevojka Ramiza Forić iz mostarskog radničkog naselja Pasjak, uoči rata je među mladima bila istaknuti aktivist u svom kvartu. U partizanima je bila samo dva mjeseca, kada su je vratili u Mostar na ilegalni rad. Nerada je na to pristala, više je voljela da ostane u jedinici s puškom u ruci. Plakala je na rastanku, ali – moralo se. Nedugo poslije toga četnici su Ramizu uhvatili u Bijelom Polju i pretukli, pa je potom predali talijanskim fašistima. Saslušavali su Ramizu nastojeći da izvuku od nje podatke o ilegalnom radu, ali, uprkos zlostavljanju, ni riječi im nije kazala. Talijani su sproveli Ramizu u koncentracioni logor Mamulu, a odatle su je poslije zlostavljanja, prebacili u bolnicu. Fašisti su pozvali njenu sestru Šemsu da dođe po nju i onako premlaćenu i teško bolesnu predali joj Ramizu. Šemsa ju je uzela ali sutradan je podlegla.“
grupa autora (1988): Ćemalović, Enver (1986): Mostarski bataljon, Mostar; Konjhodžić, Mahmud (1981): “Mostarke”: fragmenti o revolucionarnoj djelatnosti i patriotskoj opredjeljenosti žena Mostara, o njihovoj borbi za slobodu i socijalizam, Opštinski odbor SUBNOR-a Mostar, str 145.; grupa autora: Spomenica Mostara 1941-1945.
Fotografija spomen-ploče: S. Demirović. Fotografija borca: pretpostavka (nepotvrđeno), prema brošuri “Partizanski spomenik u Mostaru”. Fotografija bez imena se nalazi odmah do fotografije Ibrahima Frke (po abecedi).
Poznajete li detalje iz života ovog borca? Pošaljite nam vaše priče i fotografije. Sačuvajmo od zaborava!
