Omer A. MAKSUMIĆ 

OMER (ALIJE) MAKSUMIĆ TARZAN, rođen 1917* u Kružnju kod Mostara. Zemljoradnik. U Bataljonu od maja 1942. Pridružio se odredu kad su partizani pokušali razoružati Podvelešce – da ne bi dao pušku, pošao je u partizane. Borac, mitraljezac, zajedno sa Omerom Mrganom „s lakoćom (…) otvarao vatru po ustašama“. Kurir. Jednom prilikom, on, Leo Bruk i Omer Mrgan su predali poštu Vrhovnom štabu i sreli se sa drugom Titom, o čemu su kasnije s oduševljenjem pričali. Tada su od 1. proleterske brigade dobili teški mitraljez »bredu« s municijom i donijeli ga u Bataljon, te je odmah formirano posebno odjeljenje. Poginuo u Dugama kod Prozora februara 1943. Greškom su ga ubili neki borci prilikom pokušaja bjekstva dvojice zarobljenika vjerujući da je on jedan njih, odnosno ne znajući da je Omer i sam za njima trčao. Upamćen je kao „podveleški gorštak, pravi džin, izuzetne lične snage, skroman i nadasve voljen drug, koji je uvijek želio pomoći. Svojom hrabrošću služio je za primjer, a nikad i nigdje to nije isticao.“

Prema dokumentu iz arhiva Radmila Brace Andrića, Omer Maksumić je sahranjen na Partizanskom spomen-groblju u Mostaru.

Iz sjećanja saboraca 1942. godine, kad je Omer stupio u bataljon:

„Zbog neodazivanja Podveležaca da mladi stupe u Bataljon i straha da se mještani pod rukovodstvom bogatijih seljaka ne okrenu prema ustaškoj vlasti i formiraju miliciju, na prijedlog Mustafe Pašića i Muhidina Bašagića Agera odlučeno je da se razoružaju podveleška sela. Početkom maja u Podveležje dolaze Vasić i Duranović s Udarnom četom i zajedno s našim vodom Džemala Dizdara otpočinje razoružavanje sela. Prikupljeno je desetak pušaka, većinom starih, austrougarskih. Kad su zatražili pušku od Omera Maksumića, on je rekao: »Sa svojom puškom idem i ja«, i stupio je u Bataljon. Omeru se pridružio i Hasan Juklo. (…)“

* Prema knjizi “Spomenica Mostara 1941-1945.”