Muhidin M. BAŠAGIĆ

MUHIDIN HIDO (MEHMEDA) BAŠAGIĆ AGER, rođen 1917. ili 1918. u Nevesinju. Student agronomije u Zemunu, živio s porodicom u Mostaru. Fudbaler “Veleža”, istaknuti aktivista NOP-a. Član SKOJ-a od 1939. i KPJ od 1940, sekretar ćelije KPJ u Nevesinju. Juna 1941. prenio stanovnicima Donjeg Drežnja o namjerama ustaša da izvrše pokolj u selu, tako da su mještani uspjeli da organizuju odbranu. U Bataljonu od septembra 1941, komesar čete. Zajedno sa Mustafom Ćemalovićem Ćimbom zarobljen jula (po nekim izvorima avgusta) 1943. kod Konjica. Kao kuriri su nosili poštu Vrhovnog štaba za 10. hercegovačku brigadu i Crnu Goru. Odao ih je njemačkim trupama neki mještanin. Streljani su na Ovojcima* kod Mostara 26.8.1943. Na Ovojcima je podignut spomenik streljanima na kojem su uklesana njihova imena. Na Ovojcima je tada ubijen i Ljubo Brešan, (po nekim izvorima i Muhidinova sestra Hajrija Bašagić). Poslije rata, njihovi posmrtni ostaci su prenijeti i sahranjeni na Partizanskom groblju u Mostaru.

O Muhidinu je E. Ćemalović zapisao:

„Muhidin Bašagić, student, bio je stalno sekretar partijske ćelije u nekoj četi Bataljona. Pravi pedagog, imao je strpljenja da sasluša svakoga u nevolji i nađe adekvatnu riječ za svoje sagovornike, koja ih je obavezivala. U akcijama svoje čete nalazio se uvijek u borbenom poretku. Bio je voljen i poštovan od svih drugova u Bataljonu.“

O događajima u Donjem Drežnju:

„(…) najuspješniju, organizovanu borbu za onemogućavanje i žigosanje zločinačke ustaške politike u ovom kraju, vodile su organizacije KPJ i SKOJ-a u Nevesinju. Duša tog svestranog i dobro organizovanog, te, za ondašnje prilike, uspješnog angažovanja komunista, skojevaca i mnogih drugih poštenih uticajnih ljudi, bio je sekretar ćelije KPJ u gradu Muhidin – Hido Bašagić. Njegovom ličnom zaslugom spašeni su mnogi ljudski životi. Zahvaljujući Hidovom blagovremenom obavještenju, stanovnici Donjeg Drežnja izbjegli su sudbinu Udrežnja. Preko muslimanske porodice Kevelj iz Ožaka, Hido je poslao hitnu poruku do Drage Unkovića na Ljeskovik, a Drago je odmah prenio susjedima u Donji Drežanj. Ovi ponosni gorštaci nisu se mnogo dvoumili. Postupili su u duhu slobodarskih tradicija naroda ovoga kraja i, 3. juna 1941. godine, pružili odlučan oružani otpor ustaškim zločincima. Bila je to prva iskra u mraku koji je fašistička soldateska nametnula porobljenoj Evropi. Ta iskra je kroz dvadesetak dana prerasla u neugasivu slobodarsku baklju junskog i julskih ustanaka širom Jugoslavije, podignutih pod rukovodstvom Tita i Partije. Drežnjani su, poslije uspješnog otpora, komentarisali: »Dobro smo uradili, spasili smo živote, sačuvali obraz i nastavili ustaničku tradiciju Nevesinja, a popaljene kuće ćemo podići. (Milosav Čabrilo, “Između Veleža i Sniježnice”, Hercegovina u NOB, 4. dio)

* Za Muhidina izvori tvrde da je uhvaćen kod Konjica ali streljan u Ovojcima, što prvobitni natpis na spomen-ploči čini netačnim.