brošura “Partizanski spomenik u Mostaru” (1980.)
knjiga “Spomenica Mostara 1941-1945.”
drugi dokument ili dokaz o spomen-ploči (na pr. fotografija)
Risto V. MILIĆEVIĆ
RISTO (VOJINA) MILIĆEVIĆ ĆIĆO, rođen 9. aprila 1921. godine u Mostaru, završio Gimnaziju, fudbaler “Veleža”. Član SKOJ-a od 1938. i KPJ od 1940. Jedan od “starijih” drugova koji su svake sedmice držali predavanja skojevcima na aktuelne teme”. Bio u grupi mostarskih omladinaca-dobrovoljaca u aprilskom ratu, ali su vraćeni nakon pet dana zbog kapitulacije. U ljeto 1941, prilikom izlaska na politički rad u istočnu Hercegovinu, uhapšen od ustaša kod Stoca, ali je pobjegao sa likvidacije. Ponovo izašao iz Mostara marta 1942. u istočnu Hercegovinu u 1. hercegovački udarni bataljon. Borac, omladinski rukovodilac. Ubijen za vrijeme četničkog puča maja 1942. godine u Zvjerini, zarobljen prilikom napada na partizansku bolnicu, mučen. Ubijen je u noći 29/30. maja 1942. i bačen u Vidošku jamu kod sela Morče.
ODLOMCI IZ LITERATURE:
O aprilskom ratu: “U posljednjem kamionu vidim Fadila u bijelom mantilu, njegove drugove Ibricu Alikalfića, Čiču Milićevića, Halduna Hrvića, Sulu Mehmedbašića, Antu Zeleniku, skoro cijelu postavu prvog tima “Veleža.” Čujem pjesmu-zavjet mostarske mladosti voljenom gradu: “… Mi ne damo zemlje naše
Da je gaze fašisti. …Prije ćemo mi umrijeti Nego svoje zemlje dat’! Nažalost,vratili su se sa bojišta u Crnoj Gori nakon pet dana. (…) Front se raspao pod udarima njemačkih i italijanskih armija.”
O pogibiji: „Bolnica u Zvijerini bila je organizaciono samostalna i kompletna sa svojim ekonomatom, sa 4-5 bolničarki i svim onim što je najneophodhije za njen rad u tadašnjim uslovima. … Nažalost, ova naša relativno dobro organizovana bolnica nije bila dugog vijeka… Poslije nekoliko dana napali su četnici i našu bolnicu. Čitav dan su se vodile borbe oko bolnice. Ona je bila meta napada, a naveče smo bili opkoljeni i zarobljeni. Tada je u bolnici među ostalim ranjenicima zarobljen i Milija Stanišić. Brzo sam mu sa rukava skinula oznake političkog komesara odreda, tako da su pored njega četnici prošli kao pored običnog borca i na taj način se spasao sigurne smrti. U isto vrijeme šu bili zarobljeni: Rade Pravica, Jovo Ljubibratić, Risto-Ćićo Milićević, omladinski rukovodilac iz Mostara i Dušan Grk, koji je iste večeri uspio pobjeći iz zatvora. Poslali smo dvije mlade bolničarke da zagovaraju stražara, što je Dušan iskoristio i pobjegao. Četnici su strahovito mučili omladinskog rukovodioca Ćiću. Užasno je bilo slušati njegove jauke. … noću 29/30 maja 1942 odveli i bacili u Vidušku jamu: Rista-Ćiću Milićevića, Husrefa Ćišića i Husrefa Krpu iz Mostara, Aku Selimovića i Sejfudina Selimovića iz Bileće i Hasibu Ramović i Aku Kazazića iz Nevesinja“
Ristino ime je bilo nakon rata zabilježeno na spomen-ploči u Mostarskoj gimnaziji. Ploča je nestala bez traga u vrijeme ratnih zbivanja 1992-1995.
https://poskok.info/mostarke-u-doba-okupacije-sloboda-nije-stigla-iz-bajke/; http://www.most.ba/091/015.aspx; http://rsdvelezmostar.blogspot.com/p/fk-velez.html ; Seferović, Mensur (1957): „Tajna partijske ćelije“, Sarajevo; grupa autora (1961): Hercegovina u NOB 1. dio, Beograd, Vojno delo; Džemil Šarac, članak „Sa Mostarcima“, Hercegovina br 9, str 221; grupa autora: Spomenica Mostara 1941-1945; Buturović, Ferid (2016): Kuća mostarskog kadije, sjećanja skojevca – ilegalca i partizana, Sarajevo.
Fotografija: S. Demirović.
Poznajete li detalje iz života ovog borca? Pošaljite nam vaše priče i fotografije. Sačuvajmo od zaborava!
