Spaso Đ. IVANIŠEVIĆ

SPASO (ĐORĐA) IVANIŠEVIĆ, rođen 16. septembra 1921. u Lakiševinama kod Mostara*, zemljoradnik. Član SKOJ-a. U NOV i POJ stupio aprila 1944. u 3. bataljon 13. hercegovačke brigade. Borac, jedno vrijeme desetar, a kasnije zamjenik komandira čete. Prema sačuvanoj dokumentaciji, završio podoficirski kurs sa dobrim uspjehom novembra 1944. Poginuo na borbenom putu od Ivan-sedla do Blažuja i Igmana 6. aprila 1945.

U operacijskom dnevniku Brigade, zapisana je akcija u kojoj je učestvovao Spaso sa svojim odjeljenjem 14. oktobra 1944.:

„Bataljone je zora zatekla u pokretima iza leđa neprijatelja. S njima su bili i članovi Štaba Brigade, i tokom 14. oktobra, umjesto prethodne noći, 3. bataljon napao je neprijatelja na Ostrogu, više Zavale, 1. bataljon Čvaljinu, a 4. bataljon Ravno. Fašisti i ustaše su se na tim uporištima uzduž pruge čvrsto branili, kao i na Glavici više Orahova Dola (…) U prvi sumrak 14. oktobra bataljoni su ponovo krenuli u napad, vođena je i bliska borba, ali ključ cijelog položaja Zavala bio je i dalje u neprijateljevim rukama. Trebalo je, zato, po svaku cijenu likvidirati neprijatelja na koti iznad Zavale, kojoj se zbog toga gotovo nije moglo prići. Uoči posljednjeg juriša komandant 3. bataljona Novica Kijac (…) pozvao je u prvi sumrak borce ovog voda i od njih zatražio da likvidiraju bunkere na utvrđenom platou. Borci su, ćuteći, stavljali u torbice ručne bombe, više tužni što su toga dana, povlačeći se, izgubili Veljka Kuzmana, nego zabrinuti da li će moći tako brzo likvidirati ustaško uporište. Komandant Kijac bio je odlučan: njegova zapovijest morala se izvršiti. Komandiri odjeljenja Spaso Ivanišević i Novica Stajčić sa svojim borcima, osamnaest bombaša u opancima, privlačili su se utvrđenju njegovom najnepristupačnijom stranom, dodajući jedan drugom puške da bi krenuli naviše. Njihovo podilaženje podržavano je gustom puškomitraljeskom i minobacačkom vatrom. Desetine ručnih bombi iznenada je grunulo navrh Oštroga. Jedna je raznijela i kazan u kojem su ustaše kuvale puru, i njegovi branioci strmoglavili su se niz kosine prema zavalskoj uvali i željezničkoj stanici (…).“

O Spasinoj pogibiji naredne godine je zapisano:

„Zalegli na obroncima Igmana, iznad Blažuja, 4. i 1. bataljon, ojačan jednom četom 2. bataljona, i 3. bataljon lijevo, ispred Blažuja, borci su imali više sukoba sa izolovanim grupama njemačkih vojnika, odbijajući i napade jačih snaga. Tada je ranjen u vrat zamjenik komandanta brigade, Maksim Bulut, koji je bio među borcima na položaju. Jedna topovska granata eksplodirala je u blizini članova Štaba 1. bataljona i geler se zario u lijevu nogu pomoćnika političkog komesara Sulje Ćerimagića, koga je u zaklon odvukao zamjenik komandanta bataljona Boriša Mandić. Bataljonski referent saniteta Azra Ćišić, zvana »zbrojovka«, previla je ranu, a onda je lakše ranjenog partijskog rukovodioca prebacio snažni kurir Pavo Bigunac. Prošli su kroz kišu kuršuma i stigli u zaklon do Laze Čvore, koji je, nezaliječen, samoinicijativno napustio bolnicu i došao u bataljon. Toga dana poginulo je nekoliko boraca, među njima i Spaso Ivanišević, zamjenik komandira 1. čete 3. bataljona“.