Remzija M. BRKIĆ 

REMZIJA (MUHAREMA) BRKIĆ REDŽO, rođen 20. maja 1922. u Mostaru, mesar, član SKOJ-a od 1941. Jedan od vodiča odreda dobrovoljaca iz grada. U Bataljonu od jeseni 1943, borac 1. bataljona 13. NOU, zamjenik intendanta, bataljonski mesar. Zarobljen od domobrana u Doljanima kod Jablanice maja 1944. i odveden u Sarajevo, odakle je pobjegao. Ponovo stupio u Mostarski bataljon 13. hercegovačke brigade ljeta 1944. Poginuo kod Ostrošca kod Konjica 1945. dok je „borcima nosio pekmez od šljiva“.

ODLOMCI IZ LITERATURE:

Remzija kao vodič:

„Grupe su se skupljale u Donjoj mahali i u kućama Fatime Vile, Đulse Hadrović i Munte i Avdije Pavlovića, odakle su ih noću izvodili Vaso Maslo, Muhamed Bostandžić i Remzija Brkić do sela Baćevića, gdje su ih prihvaćali Dragutin, Desimir i Ljubo Savić, koji su ih prevozili čamcem preko Neretve, a odatle Slavko, Risto, Spaso i Vlado Ivanišević sa Žarkom, Mirkom i Simom Šupljeglavom iz Lakiševina i odvodili preko Hodbine do Rotimlje, gdje im je Safet Džinović organizovao smještaj i ishranu u toku predanka (…)“

O Remzijinoj pogibiji:

„Ali, i u vrijeme tog »zatišja«, očekujući 3. divizion (4 njemačka brdska topa, 75 mm M-15) tek formirane Artiljerijske brigade 29. divizije, 13. brigada je izgubila, pored više ranjenih, i devet poginulih boraca. Pored Steva Lojpura, Muha Hindića, Halila Kurka, Halila Džambegovića, Nikole Arara, Ilije Gavrana, Ćašifa Taslidže i Salka Halebića, poginuo je i Remzija Brkić, zamjenik intendanta 1. bataljona. Neko ga je znao kao mostarskog kurira i bataljonskog mesara, koji je krenuo »u ničije selo«, u međuprostor između položaja, da donese borcima pekmez od šljiva, čija je jedna sestra poginula u dalmatinskoj brigadi, a druga, Deniza, teško ranjena, upravo iznad Ostrošca, gotovo u isto vrijeme kad je poginuo njen brat.“