brošura “Partizanski spomenik u Mostaru” (1980.)
knjiga “Spomenica Mostara 1941-1945.”
drugi dokument ili dokaz o spomen-ploči (na pr. fotografija)
Branko V. KOSJERINA
BRANKO (VLADIMIRA) KOSJERINA, rođen 3. aprila 1907. u Trebinju. Imao je polusestru Radojku, brata Milenka i sestru Ranku koji su umrli kao djeca, te braću Slavka i Nedeljka. Službenik. Otac Vladimir je bio trgovac i imao je više radnji u Mostaru i Trebinju, a jedno vrijeme Branko je kod njega vodio knjige. Pored Mostara, radio je u Brezi, Trebinju i Nikšiću. Imao je djevojku koja je preživjela rat ali se nije udavala. Predratni aktivista radničkog pokreta. U porodici je upamćeno da je Branko bio u ratu zarobljen, ali da je uspio pobjeći i skrivao se u Brankovcu, a nakon toga je otišao u partizane. U Bataljonu od početka 1942, poginuo u Dramiševu kod Nevesinja juna 1942.
Po završetku rata, kada su izvađene kosti poginulih boraca iz jame u Dramiševu, Brankov brat Nedeljko je identifikovao njegove posmrtne ostatke. Ostaci su prenešeni na Partizansko spomen-groblje i položeni u zajedničku spomen-kosturnicu.
Iz sjećanja Branka Popadića, saborca iz Mostarskog bataljona:
„Novica i Vaso Glogovac, sa još 20 mještana, dotadašnjih partizana iz sela Dramiševa (…) na prevaru su razoružali i povezali 12 boraca (Mostaraca) iz sastava partizanskog voda u Dramiševu. Uhvaćene borce su, po naređenju Novice Glogovca 4. juna 1942. odveli na kraj sela, gdje su ih streljali i bacili u krečanu. To su bili mladići, mahom radnici i đaci, svi članovi KPJ i SKOJ-a, i to: Alikalfić Ibro Duje, radnik iz Mostara, borac Džafebegović, Hadžiomerović Muhamed, radnik iz Mostara, Kosjerina Branko, službenik iz Mostara, Kljako Omer, radnik iz Mostara, Skikić Salem, radnik iz Mostara, Stipić Tomo, radnik iz Mostara, Šarić Hido, đak iz Mostara, Šehović Alija, radnik iz Mostara i Kreso Mustafa, radnik iz Mostara. Tako su samo na Dramiševu usmrtili 19 boraca…“
Po zapisima saborca Envera Ćemalovića:
„Poslije podne, oko 16 sati. u selo Kruševljane dolazi Jovan Glogovac, koji je ispričao da su u Dramiševu i na Zaboranima pobili dosta komunista i Crnogoraca i razoružali 12 Mostaraca, koji se nalaze u podrumu njegove kuće. Ponudio je da komandir žandarmerijske kasarne Ranko Ivančević pošalje desetak ljudi, preuzme zatvorenike i preda ih Italijanima u Nevesinje. Pošto su mještani taj prijedlog odbili, Jovan se vratio u Dramiševo. Po Jovanovom povratku u selo sazvano je četničko vijeće pod rukovodstvom Novice Glogovca, koji odluči da razoružane borce pobiju. Po mraku četnici izvode zatvorenike, odvode ih nakraj sela i strijeljaju.“
Prema podacima u knjizi Mensura Seferovića „Tajna partijske ćelije“, Branko Kosjerina,“teško ranjen u stomak — molio je seljake da mu usliše posljednju želju pred njegovo ubistvo… da ga podignu i stave uz stablo bukve. Samrtno blijed, okrenut ledima stablu koje je obuhvatio rukama, Branko je posljednom snagom viknuo: „Živjela Komunistička partija Jugoslavije!“ Nakon streljanja tijela poginulih su bačena u krečanu.
Ćemalović, Enver (1986): Mostarski bataljon, Mostar; Seferović, Mensur (1957): „Tajna partijske ćelije“, Sarajevo; група аутора (1986): Херцеговина у НОБ, Београд ; autora (1986): Hercegovina u NOB 4. dio, Beograd; grupa autora: Spomenica Mostara 1941-1945.
Zahvaljujemo V. Kosjerini na podacima. Dokument iz arhiva Radmila Brace Andrića potvrđuje da je Branko Kosjerina sahranjen na Partizanskom spomen-groblju u Mostaru.
Fotografija spomen-ploče: S. Demirović.
Poznajete li detalje iz života ovog borca? Pošaljite nam vaše priče i fotografije. Sačuvajmo od zaborava!
